Nieuws item

Lezing Barbara Fisher

Kinderen zijn wonderen en onze grootste schat;. We zorgen er goed voor en houden van ze.

 

Sommigen worden ziek van vaccinaties, overlijden of blijven met letsel leven. En over die kinderen die blijvend letsel ondervinden van vaccinaties wil ik het vandaag hebben. Ik begin altijd met het vertonen van deze foto´s en deze woorden want we moeten ons realiseren dat achter ieder kind dat schade heeft geleden van vaccinaties een ouder, een familie staat, die evenzeer lijden onder dit feit als de ouders van een kind, dat overleden is aan een infectieziekte.

 

VERKORTE LEZING MS BARBARA L.FISCHER, mede oprichter van het National Vaccination and Information Center, USA op 6 november 2004.

 

(Aan het begin van haar lezing liet Barbara beelden zien van door vaccinatie beschadigde kinderen op de muziek van Brian Adams  (Everything I do) I do it for you. Deze beelden waren erg aangrijpend en veel aanwezigen raakten erdoor ontroerd.)

 

Kinderen zijn wonderen en onze grootste schat;. We zorgen er goed voor en houden van ze.

Sommigen worden ziek van vaccinaties, overlijden of blijven met letsel  leven.  En over die kinderen die blijvend letsel ondervinden van vaccinaties wil ik het vandaag hebben. Ik begin altijd met het vertonen van deze foto´s en deze woorden want we moeten ons realiseren dat achter ieder kind dat schade heeft geleden van vaccinaties een ouder, een familie staat, die evenzeer lijden onder dit feit als de ouders van een kind, dat overleden is aan een infectieziekte.

Ik wil tot u spreken als ouder tot ouder, over wat je kunt doen om je kind te beschermen tegen de reactie van een vaccin die tot blijvende schade en blijvende gezondheidsproblemen kan leiden. Ook wil ik het hebben over wat je kunt doen als u van mening bent dat uw kind al schade heeft ondervonden. Ik spreek tot de moeders, niet alleen als een moeder van een zoon die  23 jaar geleden vaccinatieschade heeft ondervonden, maar ook omdat de moeders meestal met de kinderen naar het consultatiebureau gaan, omdat ook de moeders vaak het meest ondervinden als hun kind last heeft van de vaccinaties, zowel op korte als op langere termijn. Het is vanwege de bijzondere band tussen moeder en kind dat ik de moeders een hart onder de riem wil steken, de moeder als geefster en beschermster van leven. Dit wil niet zeggen dat ik de vaders in deze geen rol zou geven. Maar als moeder weten we vaak meer instinctief wat goed is voor ons kind ook al weten we, dat in de toch veelal mannelijke medische wereld, niet altijd goed onder woorden te brengen. We krijgen al gauw de indruk niet slim, niet wetenschappelijk genoeg te zijn  en vooral niet rationeel genoeg om de juiste beslissingen voor onze kinderen te nemen. Vaak wordt ons verteld dat we gewoon moeten doen wat iedereen doet en de normale stroom moeten volgen. En ik vertel u hier dat niemand meer recht heeft op de waarheid, op de juiste informatie om een overwogen keuze ten maken over een medische handeling die risicovol kan zijn, dan u, en u alleen.

 

 

Het recht op informatie en de vrijheid om te kiezen zijn de twee basisprincipes onder de oprichting van onze organisatie 22 jaar geleden.

Kathi Williams en ik waren twee moeders die beiden een zoon hadden die schade had geleden van de DTK vaccinatie. Wij kwamen samen met andere ouders van kinderen die vaccinatieschade hadden geleden en zagen een bekroonde tv documentaire: "DTK vaccinatie roulette " in 1982. Wij richtten een niet winstgevende organisatie op, The National Vaccine Information Center met als doel het voorkomen van vaccinatieschade en overlijden, door middel van een goede voorlichting aan het publiek. Onze eerste  doel was het op de markt brengen van een minder gevaarlijk DTK vaccin en na 14 jaar werk is ons dat gelukt.

 

Om het publiek meer bewust te maken van de gevaren van vaccinatie schreef ik in 1985 samen met Mr Harris Coulter het boek: DTP: A shot in the dark. Dit was het eerst boek van omvang dat het vaccinatiesysteem bekritiseerde. (Noot van de redactie: P staat voor Pertussis ? kinkhoest. De poliovaccinatie wordt in Amerika apart gegeven.)

 

In 1986 ondertekende president Reagan een wet die ouders van door vaccinatie beschadigde kinderen recht gaf op smartengeld (Kathi Williams zal u daar straks meer over vertellen). En hoewel we erg teleurgesteld zijn in de daadwerkelijke mogelijkheden die deze wet biedt zien wij dit toch als een historisch belangrijke wet omdat voor de eerste keer toegegeven werd dat vaccinaties schade kunnen veroorzaken.

 

De laatste twintig jaar zijn we als organisatie een soort waakhond geweest, wakend over de ontwikkeling van de vaccins, over het beleid en de wetgeving rond vaccinatie en over de promotie die de regering en de farmaceutische industrie doen m.b.t. vaccins. Wij hebben kritiek geuit op het concept dat alle vaccinaties goed zijn voor alle kinderen, omdat we ervan overtuigd zijn dat  de gezondheid  van ieder individueel kind net zo belangrijk is  als de volksgezondheid in het algemeen.Wij hebben er lang voor gepleit dat er wetenschappelijk onderzoek gedaan moet worden om helder te krijgen welke kinderen genetisch/biologisch meer risico lopen om gevaccineerd te worden. We pleiten hier nog steeds voor.

 

En  wij zijn de pleitbezorgers geweest voor het feit dat ouders eerst geïnformeerd moeten worden voor ze toestemming geven tot vaccinatie en dat niet een enkel kind ?opgeofferd´ mag worden( als een zgn. enkeling die toevallig schade lijdt door vaccinatie) voor de gezondheid van een volk in zijn algemeenheid. Omdat, als een regering en een producent die mening hebben, niemand meer de moeite neemt om tijd en energie te steken in onderzoek naar de hoeveelheid kinderen die schade ondervonden heeft.

 

Ik ben de moeder van een kind dat binnen vier uur na zijn DTK  en Polio vaccinatie op de leeftijd van twee en een half jaar  een epilepsie aanval, een collaps en bewustzijnsverlies kreeg. Zowel mijn moeder als mijn grootmoeder waren verpleegsters en ik was  medisch journaliste en gaf les in een ziekenhuis toen ik op 26 jarige leeftijd moeder werd. Ik dacht dat ik goed onderlegd was op wetenschappelijk en medisch gebied. Maar, net als de meeste jonge moeders, had ik er geen idee van dat vaccinatie een risico in zich droeg. Wonderlijk genoeg was ik me er wel van bewust dat medicijngebruik risico met zich meebracht. Misschien heeft het er mee te maken dat vaccinaties bedoeld zijn om mensen gezond te houden, als een voorzorgsmaatregel, en in mijn idee lag daar minder risico dan bij het gebruik van medicatie bedoeld om mensen te genezen. In ieder geval was ik er volledig van overtuigd dat vaccinaties veilig waren totdat Chris, mijn zoon een vaccinatie slachtoffer werd.

Ik vertel hier over mijn eigen ervaring omdat het een ervaring is die soortgelijk is aan de vele verhalen die we tegenwoordig van ouders horen. En als deze ervaringen verteld worden, steeds maar weer, of het nu een kleine of grote schade betreft, dan zal op den duur het idee dat vaccinaties schadelijk kunnen zijn een geaccepteerd feit worden, ondanks wat regering en farmaceutische industrie ons willen doen geloven, nl. dat een reactie op een vaccinatie zuiver toeval is.

 

Chris had bij zijn geboorte een koemelkallergie. Maar buiten dat was hij een levendige en tevreden baby die het heerlijk vond om bij mensen te zijn en zich heel goed ontwikkelde, bijna sneller dan andere kinderen. Hij begon te brabbelen toen hij zeven maanden was en sprak volledige zinnen toen hij twee was. Onze huisdokter vertelde dat hij cognitief gezien zeer begaafd was en wij konden dat aan alles merken. Hij begon de letters van het alfabet al te onderscheiden. Bij zijn derde DTK vaccinatie op de leeftijd van zeven maanden bleef er een harde rode zwelling achter gedurende enkele weken na de vaccinatie. Ik belde het Consultatie Bureau en men zei mij dat het waarschijnlijk een vaccinpartij was geweest die niet helemaal goed was en dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Op de dag van de vierde DTK en poliovaccinatie was Chris twee en een half jaar oud en gezond, behalve dat hij iets diaree had, overgebleven van een buikgriepje drie weken eerder. Hij had net een antibioticakuur achter de rug die de huisdokter hem had voorgeschreven. In die tijd werd voor bijna alles antibiotica voorgeschreven. De verpleegster op het Consultatie Bureau zei dat hij geen koorts had en dat een beetje diarree niet erg was. Hij kon gevaccineerd worden. Een verschil met andere dagen was dat Chris, die het altijd heerlijk vond om met mensen te zijn, tegenstribbelde toen de verpleegster hem het orale poliovaccin wilde toedienen. Hij spuugde het uit en zij vroeg me hem vast te houden terwijl zij hem een extra dosis gaf en hem de DTK prik toediende. Ik moest mijn zoon met alle geweld vasthouden terwijl hij met alle kracht in zijn lijfje vocht tegen de toediening van het vaccin dat zijn leven voorgoed zou veranderen.

Uiteindelijk werd hij rustiger en we gingen lunchen. Toen we thuiskwamen was Chris rustiger dan anders en had hij geen zin om te spelen. Enkele uren later kwam ik zijn slaapkamer binnen en zat hij in een schommelstoel te wiegen, starend in het niets, alsof hij me niet zag. Zijn gezicht was wit en hij had blauwe lippen. Toen ik hem riep begonnen zijn ogen te draaien en viel zijn hoofd opzij, alsof hij in slaap was gevallen. Ik vond dat merkwaardig, te meer daar ik hem niet wakker kon krijgen. Toen ik hem optilde voelde hij zwaar aan, als een dood gewicht. Ik legde hem in bed en daar lag hij onbeweeglijk slapend voor meer dan zes uur. Ik belde mijn moeder, die me vertelde dat ik moest proberen om hem wakker te maken wat met grote moeite lukte. Maar hij wist niet waar hij was, sprak onbegrijpelijke woorden en hij kon niet lopen. Ik moest hem in mijn armen naar de wc dragen en hij sliep weer twaalf uur.

Dit was in 1980. Ik had geen enkele informatie gekregen van een dokter over waaraan je een reactie op een vaccin kon herkennen.

In de weken die volgden verslechterde de situatie van Chris. Hij kende het alfabet niet meer en kon geen cijfers meer herkennen. Hij had geen interesse meer voor de boekjes die hij voorheen zo leuk had gevonden. Hij kon zich niet langer dan een paar seconden concentreren, lachte niet meer en was lusteloos, gauw uit zijn doen, huilend bij de kleinste tegenslag.

Op fysiek gebied was de verslechtering net zo erg. Hij had voortdurend diarree, at nauwelijks, groeide niet meer en had voor de eerste keer in zijn leven oor- en luchtwegproblemen. De kinderarts zei me dat dit een fase in zijn ontwikkeling was waar hij doorheen moest en dat ik me geen zorgen moest maken. Na acht maanden liet ik hem door een andere kinderarts onderzoeken die hem testte op taaislijmziekte en glutenintolerantie. De onderzoeksresultaten waren negatief en geen van de artsen wist wat er aan de hand was met mijn zoon, die emotioneel, mentaal en fysiek een heel ander kind was geworden.

Pas een jaar later zag ik de tv-documentaire "DTK Vaccinatie Roulette" en begon ik onderzoek te doen in de medische literatuur. Ik vond beschrijvingen van reacties op het kinkhoestvaccin in verschillende wetenschappelijk medische tijdschriften die precies leken op de reacties die Chris had laten zien in de uren na zijn laatste vaccinatie. Ik las in Pediatrics, een medisch tijdschrift, dat in 1: 875 gevallen binnen 48 uur na de DTK vaccinatie collaps en /of  shock reacties waren waargenomen, net zoals ik bij Chris had gezien.

Bij het doornemen van al die medische literatuur stuitte ik op het verbijsterende feit dat de mogelijke complicaties van kinkhoest, namelijk beschadiging van het hersenweefsel, gelijksoortig  waren aan de beschadiging in het hersenweefsel als mogelijke reactie op het kinkhoestvaccin. Ik voelde me verraden door de medici waar ik mijn hele leven tegenop had gezien.

Op de dag dat mijn kind  reageerde op de vaccinatie had hij op de intensive care afdeling in het ziekenhuis moeten liggen en niet buiten bewustzijn in bed. Als moeder had ik de informatie moeten hebben  die mij in staat had gesteld om te herkennen wat er aan de hand was en aldus adequate stappen kunnen nemen, zoals de kinderarts bellen, Chris laten opnemen in het ziekenhuis en zorgen dat deze reactie geregistreerd zou worden bij de gezondheidsautoriteiten en de producenten.

Toen bleek dat Chris toen hij zes was niet kon leren lezen en schrijven werd hij getest en de uitkomst was lichte hersenbeschadiging (Minimal Brain Damage) met als uitingsvorm een veelvuldige leerstoornis, met daarbij stoornis in de fijne motoriek en het korte geheugen, visus- en gehoorstoornis, aandachtsconcentratiestoornis en andere ontwikkelingsstoornissen. Hij ging van de Montessorischool af en kreeg speciaal onderwijs waar hij tot en met het einde van de middelbare school moest blijven ondanks herhaalde pogingen om hem terug te plaatsen in het reguliere circuit.

 

Als puber worstelde Chris met de verschillende hiaten tussen verschillende vormen van zijn intelligentie, zoals enerzijds zijn creativiteit en zijn buitengewoon vermogen om op een abstract niveau te denken en anderzijds zijn onvermogen om zich te concentreren en informatie te ordenen. Hij werd boos omdat hij niet hetzelfde kon doen als zijn leeftijdgenoten en hij uitte dat in zelfvernietigend gedrag, zelfs in die mate dat ik bang was om hem te verliezen.

 

Ik kijk naar u als publiek van jonge vaders en moeders en heb weet van de prijs die is betaald voor de hardnekkige tegenzin  van de regering, de vaccinproducenten en de heersende medische klasse. Tegenzin om de afgelopen 20 jaar naar ons te luisteren als we hen steeds weer vertelden dat onze kinderen ziek werden en terugvielen in ontwikkeling na vaccinatie. Mijn zoon, geboren in 1978, was een van de eerste van een golf die uiteindelijk een vloedgolf zou blijken te zijn, een vloedgolf van gehandicapte, hyperactieve en autistische kinderen die speciale zorg in het onderwijs nodig hadden. Hij en zijn klasgenoten waren de kanaries in de kolenmijn die genegeerd werden, zoals de Duitse immunoloog en vaccinatie criticus Dr Wolfgang Ehrengut ooit stelde: "Wat er niet mag zijn is er niet".

En vanwege deze collectieve ontkenning komt nu de derde generatie jonge moeders naar ons informatie centrum en rapporteren precies datgene wat ik 24 jaar geleden heb ervaren. Moeders vertellen hoe hun gezonde gelukkige kind  binnen enkele uren tot dagen na de vaccinatie veranderde in een geheel ander kind en terugviel op fysiek, mentaal en emotioneel gebied. Moeders vertellen hoe na de vaccinatie hun kinderen koorts kregen, urenlang schreeuwden, apathisch staarden, eczeem kregen, rusteloos of geïrriteerd werden en veranderden in hun eet- en slaappatroon.

 

Deze moeders en anderen wier kinderen niet zulke duidelijke symptomen te zien gaven, beschrijven een algehele verslechtering van de gezondheid van hun kind met voortdurende oor- en luchtweginfecties, astma, onverklaarbare uitslag en voedselallergieën. Zij beschrijven diarree, slaapstoornissen, vertraagde ontwikkeling, hyperactiviteit en autistiform gedrag. Oudere kinderen en volwassenen klagen over spierzwakte, gewrichtspijnen, hoofdpijnen, vermoeidheid en concentratiestoornis.

Moeders kennen hun kind het allerbeste en weten ergens dat er iets mis is met hun kind, zij voelen dat het anders reageert, zonder precies te weten waarom.

 

Afhankelijk van het kind en de toegepaste behandelmethoden  herstellen de kinderen zich of blijven kampen met chronische ziekten. Waarom het ene kind herstelt en het andere niet is niet te verklaren. Naast de mentale symptomen zie je vaak een verzwakking van de afweer vanwege de relatie tussen het immuun- en het neurologische systeem. Het is interessant en tevens ook logisch dat de bijwerkingen van vaccinaties heel soortgelijk zijn aan de ernstige bijwerkingen van de ziektes waartegen ze zouden moeten beschermen.

 

Kanner nam in 1940 waar dat de meeste autistische kinderen uiterst intelligente, goed functionerende ouders hadden. Mijn ervaring is, toen ik in de jaren 70 de ouders van kinderen die autistisch waren geworden na reacties op een DTK vaccinatie interviewde, dat de meeste van deze kinderen boven gemiddeld intelligent waren voordat ze terugvielen in autisme na vaccinatie. Zij hadden een disharmonisch profiel met leerstoornissen, ADHD en autistisch gedrag maar velen van hen bleven  boven gemiddeld intelligent op ander gebied.

 

Veel ouders die ons benaderen melden dat hun kind symptomen vertoonden na eerdere vaccinaties die door de doktoren als niet relevant werden gezien. Anderen melden dat hun kind ziek was ten tijde van de vaccinatie, vaak dat ze antibiotica gebruikten. Weer anderen vertellen over een zware erfelijke belasting van auto-immuunziekten  zoals schildklierdysfunctie, reuma, diabetes en voedselallergieën. Veel van de kinderen die overleden na vaccinatie waren te vroeg geboren, waren te licht of waren niet sterk voordat ze gevaccineerd werden.

Met andere woorden, dit zijn kinderen met een verhoogd risico, genetisch of biologisch bepaald, en van deze risicogroepen wordt geen notitie genomen in het concept dat iedereen gevaccineerd moet worden en dat er vrijwel geen contra-indicaties zijn. Men zegt dat het okay is om iedere baby 10 vaccins op een dag te geven.

 

Over hoeveel kinderen hebben we het?

Is het maar 1:110.000 of 1 op de miljoen kinderen die invalide blijven na een vaccinatie? Ook in de Verenigde Staten wordt niet alles gemeld. Slechts één procent van de artsen meldt bijwerkingen van een voorgeschreven medicijn. Het percentage artsen dat bijwerkingen van vaccinaties meldt is minder dan 10% omdat  het in de wet niet verboden is om niet te melden. Dus artsen hoeven niets te melden en er zijn geen juridische consequenties.

Maar er zijn ieder jaar 12.000 tot 17.000 meldingen die binnenkomen bij ons meldingscentrum. Als 12.000 slechts 10 procent is van het geheel dan is het werkelijke aantal 120.000 schadelijke bijwerkingen. Als 12.000 slechts een procent is dan is het werkelijke aantal 1,2 miljoen schadelijke bijwerkingen per jaar.

Het is inderdaad niet logisch om alle gezondheidsproblemen die volgen na vaccinatie causaal te relateren aan de vaccinatie maar is het niet even onlogisch om aan te nemen dat er nooit een causaal verband ligt?

 

Als ik niet toevallig de slaapkamer van Chris was binnengekomen had ik de symptomen niet of pas veel later waargenomen. Hoeveel moeders zien niet de wellicht lichte convulsie die ´s nachts optreedt? Hoeveel zuigelingen vallen terug in ontwikkeling na bijwerkingen van vaccins die niet als zodanig worden herkend? Hoeveel bijwerkingen zijn er die aanvankelijk heel subtiel tot uiting komen maar op later leeftijd als een ernstig ziektebeeld verschijnen, terwijl dan de relatie tussen vaccinatie en klacht allang niet meer wordt gelegd.

 

In de afgelopen 25 jaar is het aantal gevallen van kinderen met astma, ADHD en leermoeilijkheden meer dan verdubbeld. Het aantal toegediende vaccins is gestegen van 23 doses van 7 vaccins tot 37 doses van 12 vaccins. Autisme  is gestegen van 2 tot 7%. De kosten voor speciaal onderwijs en gezondheidszorg rijzen de pan uit.

De grote vraag is of de preventie van bijna alle infectieziekten in de vroege kindertijd door het regelmatig manipuleren van het immuunsysteem met meervoudige vaccins in de drie eerste levensjaren, terwijl het zenuwzintuigstelsel en immuunsysteem dan nog volop in ontwikkeling zijn, wellicht een niet erkende factor is in de in bijna epidemische vorm voorkomende chronische ziektebeelden en het zo veelvuldig voorkomen van autisme tegenwoordig.

Het wetenschappelijke plaatje wordt gecompliceerd doordat er zoveel hulpstoffen gebruikt worden in het productieproces van vaccins, van zware metalen als aluminium, formaline, gist en vreemd DNA tot besmet dierlijk en menselijk celmateriaal. Een groot kanker onderzoekscentrum meldde bijvoorbeeld dit jaar dat nog weer eens een studie het verband had vastgesteld tussen het SV40 virus (dat het orale poliovaccin, gegeven tot 1999 in de VS, vervuild heeft) en het voorkomen van kanker bij mensen. Deze keer het soort kanker dat Non Hodgkin wordt genoemd.

Daarnaast moeten we afwachten wat het inbrengen van virussen en bacteriën door middel van vaccinatie voor  mogelijk negatieve uitwerking heeft op de zuiverheid van ons genetisch materiaal. In de medische literatuur wordt melding gemaakt van het afbreken van chromosomen na pokkenvaccinatie en er zijn nog geen andere studies beschikbaar die dit mogelijke effect bestuderen als gevolg van andere vaccins. Dit is zeker de moeite van het onderzoeken waard gezien het feit dat de tweede generatie volledig gevaccineerde kinderen nu kinderen krijgt. Er is een schrikbarend gebrek aan kennis over hoe levende virussen en bacteriën hun werk doen in ons lichaam op cellulair en moleculair niveau in de zin van het verstoren van het immuunsysteem. Bovendien zijn er geen onderzoeken op langere termijn gedaan die de gezondheid van gevaccineerde personen vergelijkt met de gezondheid van niet gevaccineerde personen.

Andere factoren die een rol spelen in de toename van chronische ziekten en de gezondheid van onze kinderen is het feit dat ze in toenemende mate worden blootgesteld aan bestrijdingsmiddelen en vervuiling van het milieu. Een overmatig gebruik van antibiotica en andere medicijnen, geraffineerd voedsel en een ongezonde levenswijze dragen hieraan ook bij.

 

In het boek  "A shot in the dark" wezen Dr. Coulter en ik al op een mogelijk verband tussen vaccinatie en autisme, aangezien autistisch gedrag een onderdeel is van neurologische schade die kan ontstaan t.g.v. hersenontsteking, veroorzaakt door het DTK vaccin. Er zijn nu al verscheidene schadevergoedingen toegekend aan autistische kinderen bij wie een hersenontsteking is ontstaan na toediening van het DTK vaccin.

 

Het schadelijke effect van vaccins in het kwetsbare genetische materiaal is mogelijk slechts een deel van de verklaring waarom er zo´n enorme toename is van chronische ziektebeelden in onze bevolking, die de meest gevaccineerde bevolkingsgroep ter wereld is. De massale vaccinatie met meervoudige vaccins heeft vrijwel alle natuurlijke infectie mogelijkheid weggenomen. Wij doen dit pas vijftig jaar, en vijftig jaar is niet zo erg lang. Het menselijk immuunsysteem heeft een ingenieuze manier gevonden door de jaren, eeuwen heen, om weerstand op te bouwen tegen bacteriën en virussen. Als het wordt geïnfecteerd met virussen, parasieten en kankercellen dan is de eerste verdedigingsactie een ontsteking, die dan het humorale deel van het immuunsysteem aanzet om antilichamen te vormen, die de ontsteking oplossen zodat genezing kan plaatsvinden.

Baby's worden geboren met een nog niet uitgerijpt immuunsysteem en kinderziekten stimuleren het cellulaire deel van het immuunsysteem, waardoor het humorale deel getriggerd wordt om te helpen bij het herstel van de ziekte. Dit natuurlijke proces helpt om het algehele immuunsysteem te doen rijpen, sterker te worden en in evenwicht te blijven. Vaccinatie gaat grotendeels voorbij aan het cellulaire immuunsysteem ten gunste van de stimulatie van het humorale deel. Vaccinatie imiteert dus niet het natuurlijke infectieproces en heeft de mogelijkheid om disbalans te creëren tussen de twee delen van het immuunsysteem, vooral bij kinderen die genetisch vatbaar zijn voor auto-immuunstoornissen. Dan loopt het immuunsysteem vast op  de ontstekingsreactie en veroorzaakt chronische ziekte.

Het lijkt er dus op dat de toename van ernstige en langdurige ziekten in onze jonge kinderen zowel te maken heeft met het voorkomen van alle infectieziekten in de vroege kinderjaren als met het toxische effect dat sommige vaccins kunnen hebben op kinderen die biologisch gezien kwetsbaar zijn. Aangezien de Amerikaanse regering steeds meer stappen neemt om kinderen jaarlijks een griepvaccinatie te geven om griep te voorkomen is het belangrijk om naderhand te evalueren of de gezondheidstoestand van alle Amerikaanse kinderen nog verder achteruit zal gaan dan  in de afgelopen vijfentwintig jaar al is gebeurd.

 

Ik denk dat het belangrijk is om in de herinnering te houden dat de discussie over de veiligheid van vaccins die in de VS, Europa en andere ontwikkelde landen plaatsvindt, onderdeel uitmaakt van een veel grotere discussie over de veiligheid en effectiviteit van het huidige medische model, de allopathische geneeswijze. De gebruikers van deze geneeskunde, de consumenten, beginnen zich af te vragen of deze manier van genezen wel goed voor hen is. In de VS staat dood door bijwerking van correct voorgeschreven medicatie in de top tien van doodsoorzaken, hetgeen betekent dat meer dan 2 miljoen Amerikanen ernstig ziek wordt ieder jaar en 106.000 hieraan overlijden. Uit een onderzoek uit 1998 blijkt dat 39 miljoen Amerikanen samen 600 miljoen consulten aflegden bij de alternatieve gezondheidszorg. Deze patiënten betaalden het grootste deel van deze kosten (totaal 21,2 biljoen dollar) zelf, omdat alternatieve geneeskunde niet door de ziektekostenverzekeringen worden gedekt.

Patiënten worden steeds mondiger en meer zelfstandig denkend en willen zelf de beslissingen maken voor henzelf en hun kinderen. Tegelijkertijd willen de regering en de medicijnproducenten hun grip houden. Daarom zien we dat de WHO, de grootste medicijnproducenten ter wereld, de banken, de UN en de regering van de VS en andere ontwikkelde landen zich verenigen om een initiatief tot wereldwijde vaccinatie te promoten. Dit initiatief definieert de controle van ziekte als een zaak van nationale en internationale veiligheid, in het bijzonder na 11 september 2001. Er wordt hier dus een mondiale structuur op poten gezet zonder bescherming van een keuze op basis van informatie als het gaat om individuen die een onafhankelijke keuze tot vaccinatie maken, die niet in overeenstemming is met het beleid van een door de producenten beïnvloede regering.

In de toekomst zullen elektronische vaccinatie controle systemen in staat zijn om na te trekken wie vaccinatie weigert en zo kunnen mensen getraceerd en gedwongen worden tot vaccinatie. Wie weigert kan op enigerlei wijze gestraft worden. In de VS ziet men al dat gratis melk, voedsel en onderwijs geweigerd worden aan diegenen die vaccinatie weigeren. Vanzelfsprekend treft dit de meest arme bevolkingsgroep. Er gaan zelfs stemmen op die ervoor pleiten dat mensen geen rijbewijs zouden moeten krijgen als ze niet gevaccineerd zijn.

Terwijl de wereld steeds kleiner wordt gaan de gezondheidsambtenaren in de VS door met het grote publiek angst aan te jagen dat gevaarlijke ziekten, waaraan kinderen in Afrika doodgaan, om de hoek liggen. Zij proberen het Congres ervan te overtuigen geld beschikbaar te stellen om meer dan 150 nieuwe vaccins te onderzoeken en te  produceren, waaronder een super oraal vaccin dat onbewerkt DNA zal bevatten van 20 tot 30 virussen, parasieten en bacteriën en dat direct ingebracht zal worden in de cellen van baby´s vlak na de geboorte. De weg wordt  vrijgemaakt voor "a brave new world," infectievrij.

 

Zal dit lukken?

Er zijn al signalen dat virussen en bacteriën, die erop uit zijn om te overleven slimmer zijn dan de vaccins. Uit een onderzoek van het British Medical Journal uit 1998 blijkt dat bacteriële kinkhoest voorkomt in gevaccineerde bevolkingsgroepen in Nederland, Noorwegen en Denemarken ondanks een  vaccinatiegraad van 95%. Een van de oorzaken is een zich veranderend type bacterie. Een soortgelijk verhaal gaat op voor mazelen en pneumokokken.

Diegenen die de macht hebben in de regering en de farmaceutische industrie  en die voortdurend proberen om alle infecties te voorkomen door toediening van vaccinaties zouden zich de vraag moeten stellen of zij de natuurlijke, eeuwenoude orde dusdanig verstoren dat het de biologische integriteit van het menselijk ras gaat aantasten. Dit is een grote vraag maar wel een vraag die gesteld moet worden voordat we een toekomst binnengaan die diepgaande tragische gevolgen zou kunnen hebben voor alle kinderen van de wereld.

 

Wat de regeringen ook zullen besluiten, het komt erop aan dat ouders weten wat ze moeten doen voor hun kinderen.

Het recht op informatie en de vrijheid om te kiezen waren de redenen waarom Kathi en ik en een aantal andere ouders onze organisatie voor de veiligheid van vaccins en toestemming na informatie opgezet hebben in de VS. Wij ondersteunen  uw recht om alleen toe te stemmen tot vaccinatie als er informatie is gegeven. Wij ondersteunen u om gebruik te maken van ieder door de regering goedgekeurd vaccin of uw recht om selectief te vaccineren. Als u na het vergaren van informatie tot de overtuiging komt dat uw kind mogelijk schade zou kunnen ondervinden door vaccinatie dan ondersteunen wij uw weigering.

Het idee dat door de gezondheidsambtenaren wordt gepropageerd dat ieder kind gevaccineerd moet worden voor het algemeen belang en dat het daarom acceptabel is dat er slachtoffers vallen is een bijzonder immorele toepassing van het ?een maat voor iedereen´ concept en gaat ten koste van de zwakkeren. De Neurenbergerwet die uitdrukkelijk stelt  dat  de wetenschap, de medische wetenschap en de staat niemand mag opofferen voor het welzijn van een ander, tenzij daar uitdrukkelijk toestemming voor is gegeven, is een morele leidraad die nooit vergeten mag worden. Het recht van de mens tot vrijwillige bewuste keuze voor een medische handeling, die een risico van  letsel of overlijden met zich meebrengt, vormt de kern van de ethiek van de moderne geneeskunde en beschermt de mens tegen uitbuiting door medici en wetenschappers die in dienst staan van de regering. Wij allen moeten moedig genoeg zijn om dit recht te verdedigen want anders zullen we dit recht verliezen.

 

Sommigen van u hebben zich al geïnformeerd over ziekten en vaccins en hebben wellicht al besloten wat te doen. Anderen zijn misschien hier, omdat ze nog bezig zijn met de besluitvorming, op basis van informatie.

Als u heeft besloten om geheel of gedeeltelijk te vaccineren dan geef ik u enige adviezen en vragen die u uzelf kunt stellen voordat u uw kind laat vaccineren. Ik ga u niet vertellen wat u moet doen, want wat voor mij goed voelt als moeder kan voor u heel anders voelen. Ik kan u alleen aanraden zoveel mogelijk informatie te verwerven vanuit alle mogelijke bronnen.

Als u vaccinatie overweegt moet u u bewust zijn van het feit dat het risico dat uw kind een infectieziekte kan krijgen in direct verband staat met het wel of niet vaccineren. De kans op het krijgen van polio is vrijwel nihil omdat polio nagenoeg niet meer voorkomt in de westerse wereld. Evenzo is de kans op hepatitis B zeer klein, tenzij uzelf drager bent en het als zodanig aan uw kind kan overbrengen. Zo ook is de mogelijke negatieve bijwerking van een vaccin bij uw kind afhankelijk van zijn constitutie en familiaire belasting, alsmede van zijn/haar huidige gezondheidstoestand. Laat dus alleen een geheel gezond kind vaccineren, een kind dat vier weken voor de vaccinatie ook al gezond was. Het immuunsysteem van een ziek kind is al belast genoeg en moet er geen vaccinatie bij hebben om zich tegen teweer te stellen.

Extra voorzichtigheid is geboden bij zuigelingen die te vroeg zijn geboren of die een laag geboortegewicht hebben. Ook zuigelingen die moeizaam ter wereld zijn gekomen of een lage apgar score hebben lopen een verhoogd risico.

Let goed op uw kind na vaccinatie en probeer te weten te komen wat mogelijke reacties kunnen zijn, ook al zijn ze zeldzaam. Lees de bijsluiter zorgvuldig, mogelijkerwijze voordat u overgaat tot vaccinatie. Reacties op vaccins kunnen van enkele uren later tot maanden of jaren later plaatsvinden.

Aangezien er zoveel vaccins tegelijkertijd gegeven worden is het moeilijk te onderscheiden welk vaccin een reactie geeft.  Wat u kunt doen is de vaccinaties zoveel mogelijk apart geven en zoveel mogelijk spreiden zodat u goed zicht houdt op een eventuele verslechtering in de gezondheidstoestand van uw kind na een vaccinatie. Als uw kind een negatieve reactie heeft op een vaccinatie dan is extra voorzichtigheid bij een volgende geboden.

 Zorg ervoor dat u weet wat er in een vaccin zit zodat u kunt voorkomen dat uw kind een allergische reactie krijgt op een van de ingrediënten. De samenstelling van het vaccin is te lezen in de bijsluiter.

Voordat u het consultatiebureau verlaat zorg ervoor dat u het nummer van het vaccin heeft opgeschreven, alsmede de naam van de producent.

 

Als ouders, als moeders, moeten we de boodschap geven aan de gezondheidsambtenaren, dat de gezondheid van ieder kind belangrijk is en niet alleen de gezondheid van de groep. Wij moeten dit kenbaar maken aan de artsen, aan de maatschappij, aan de wetgevers, aan de regering. En uiteindelijk moet u vertrouwen op uw moederinstinct. Ga niet voorbij aan datgene wat uw intuïtie u ingeeft. Gebruik uw hoofd en uw hart bij het nemen van uw beslissing en weeg voor- en nadelen tegen elkaar af. Dan zult u weten welke beslissing u moet nemen. Als u eenmaal de beslissing hebt genomen dan weet u dat u naar beste weten en met bewustzijn hebt gehandeld en dat is het beste wat u als ouder voor uw kind  kunt doen.

Ik hoop dat, als u in de toekomst voor een beslissing tot wel of niet vaccineren staat, u  zult weten dat u de intelligentie, de kracht en het morele recht heeft om die beslissing in vrijheid te maken zonder dat u daarin wordt belemmerd of gestraft, of gedwongen om iets te doen wat u intuïtief niet wilt doen. Laat niemand u vertellen, dokter, schoolhoofd of wie dan ook dat u het recht niet heeft om informatie te vergaren en op basis daarvan uw beslissing te nemen.

 

(Met dank aan Tineke Schaper voor de vertaling.)