De nu 7 jaar oude jongen, Yasin, is geboren in 2011 als een gezonde baby.
Na de vaccinaties begonnen de eerste (nog kleine) problemen. Het eerste jaar heeft hij met chronisch zieke ogen gelopen. Zijn ogen waren continu ontstoken. Keer op keer kreeg hij een nieuwe antibiotica kuur en dan was het even weg, om vervolgens weer harder terug te keren. Toen Yasin een jaar oud was, zijn de traanbuisjes doorgeprikt in het ziekenhuis en toen werd het wel beter. Maar het is altijd een gevoelige plek gebleven. Ook was hij altijd heel mager. Iedere kinderarts vertelde, dat hij er ondervoed uit zag, maar ze zeiden nooit wat daar dan de oorzaak van was. Hij at goed, dus daar lag het niet aan.
Ondertussen bleef hij gewoon het Belgisch vaccinatieprogramma volgen. Wij hadden geen idee, dat juist de vaccinaties voor de meeste problemen zorgden. Ik was groot voorstander van vaccinaties en ook de artsen zeiden altijd dat het veilig was. Hier in België krijgen kinderen ook het Rota vaccin en die kreeg mijn zoontje ook, ik meen zelfs tweemaal. Opeens werd hij op 2-jarige leeftijd heel ziek en zijn wij naar de dokter gegaan, het bleek het Rota virus te zijn. Ik vroeg de dokter hoe dat kon, omdat hij tenslotte gevaccineerd was. De dokter vertelde me dat je toch ziek kan worden ondanks vaccinatie, maar het zou dan wel mild verlopen. De dag erna is hij met spoed opgenomen, omdat hij inmiddels uitgedroogd was. Hij heeft vervolgens doodziek een hele week aan het infuus gelegen… Mild? Allesbehalve! Vaccinaties beschermen dus niet, daar ben ik inmiddels wel achter.
Omdat wij een reis hadden gepland en we daarvoor een verplichte meningokokken ACWY-vaccinatie nodig hadden, is hij kort na het Rota virus opnieuw gevaccineerd. Hij kwam op maandag uit het ziekenhuis en het vaccin lag al klaar bij de huisarts. Ik vroeg hem nog of het geen kwaad kon, en als iemand mij toen had verteld dat je beter niet kan vaccineren in deze situatie, had ik mijn vakantie absoluut gecanceld en hem niet laten vaccineren. De dokter zei dat het absoluut veilig was, dat ik me niet druk moest maken, en dus besloot ik hem te laten vaccineren.
Dit bleek de spreekwoordelijke druppel te zijn die de emmer deed overlopen. Heel kort na de vaccinatie begon zijn oor onophoudelijk te bloeden. Wij weer naar de dokter en dan krijg je natuurlijk de nodige antibiotica kuurtjes, die vervolgens maar tijdelijk hielpen. Maandenlang bleef er bloed en vuiligheid uit zijn oren komen (met name het linkeroor) en het rook echt alsof er op zijn minst een dode rat in lag. Na 5 maanden aanmodderen kregen we dan eindelijk een verwijzing voor het ziekenhuis. Daar kwam de KNO-arts al heel snel met vervelend nieuws. Zijn trommelvlies was inmiddels letterlijk weg gevreten en er had zich een tumor in het middenoor (cholesteatoom) ontwikkeld. Dit moest uiteraard verwijderd worden, maar omdat hij nog jong was, moest deze toch wel risicovolle operatie nog even wachten. Ik ben toen overgestapt naar een universitair ziekenhuis en de KNO-arts en de professor daar, wilden hem wel sneller opereren. In oktober 2013 stond de operatie gepland. Inmiddels had hij ook al zijn eerste epileptische aanval gekregen.
Tijdens de operatie hebben ze de tumor verwijderd en een nieuw trommelvlies gemaakt van kraakbeen. Na de operatie was dan weliswaar de tumor weg, de oorproblemen echter allerminst. Ontsteking na ontsteking en het hield niet op.
Inmiddels was ik helemaal klaar met de talloze antibiotica kuurtjes en begon ik ook te lezen over vaccinaties en hoe je die kunt ontstoren. Twee maanden na de operatie had ik een afspraak bij een Cease therapeute. Mijn zoontje was toen al ruim viereneenhalf jaar en sprak amper. Tijdens het ontstoren kreeg hij allemaal klachten, zoals een lopend oor, ontstoken oogjes en weer een epileptische aanval. Maar het mooie was dat hij ook ineens met heel veel woorden ging spreken. Helaas was eenmaal ontstoren in zijn geval niet genoeg, daarvoor zat de (neurologische) schade te diep. Dus ik ging verder zoeken. Ik wilde mijn zoontje niet aan de anti-epileptica hebben, omdat ik nooit voorstander ben geweest van medicatie en ook genoeg mensen ken die ondanks medicatie nog altijd aanvallen hebben. Dus begon ik hem CBD-olie te geven. Dit is 7 maanden vrij goed gegaan totdat hij ineens op een dag in de ochtend begon met zware aanvallen en uiteindelijk in de middag nog steeds in een aanval zat en ze hem onder narcose hebben moeten brengen, omdat hij niet meer uit de aanval kon komen. Deze dag (19 augustus 2016) zal ik nooit meer vergeten, omdat we hem tot tweemaal toe bijna zijn verloren, die dag.
Mij is toen gezegd dat hij medicatie moest gaan slikken, anders zouden ze geen medische hulp meer bieden. Vanaf het moment dat hij medicatie kreeg, wist ik meteen dat dit niet voor lang zou zijn. Ik ben toen keihard gaan zoeken naar nog meer informatie. De epilepsie en ook zijn zieke oren waren ontstaan kort na het reisvaccin Meningokokken ACWY voor de reis naar Mekka, dus daar lag de oorzaak. Wij zijn toen bioresonantie gaan doen en ook daar kwam weer uit de testen dat hij vaccinatieschade had, kapotte darmen (leaky gut) en tal van voedselintoleranties. Voor een tweede keer zijn de vaccinaties toen weer ontstoord.
Tijdens dit proces begon hij ineens met zinnen te spreken, hij was toen al 5 jaar. Verder heb ik toen zijn dieet aangepast, zoals het weglaten van tarwe, suikers, e nummers en melk. En al heel snel werd het mogelijk om zijn medicatie af te bouwen. Sindsdien heeft hij nooit meer epilepsie gehad. In het ziekenhuis is mij ooit gezegd dat hij geen reflexen had en dat je daar verder niks aan kon doen. Nou geloof ik de dokters inmiddels niet meer, want na een beetje rondzoeken, kwam ik uit bij primaire reflexen therapie. Na vijf behandelingen te hebben gedaan, had ik weer een heel ander mannetje. Minder driftbuien, relaxter in zijn vel, fijne motoriek die opeens met sprongen vooruitging enz. enz.
Het ging steeds beter met hem, maar ik voelde dat er nog meer moest gebeuren. Omdat mijn zoontje zijn hele leven zwaar ondergewicht had, besloot ik hem op het GAPS-dieet te zetten. Met dit dieet heel je de darmen en daarmee ook de hersenen. Daarnaast zijn we begonnen met acupunctuur in combinatie met osteopathie en het drinken van kangenwater (alkalisch water). Een jaar later is hij al vijf kilo aangekomen en gezonder dan ooit.
We zijn nu ruim twee jaar verder, het gaat goed met hem en hij is al een lange tijd van de medicatie af. Hij heeft nooit meer aanvallen gehad. Wij hebben onlangs twee jaar aanvalsvrij gevierd. Ook de absences (onzichtbare epilepsie) zijn volledig weg en zijn oren zijn helemaal dik in orde. Door alle oorproblemen was hij ook slechthorend (voor 80 procent), maar zelfs dat is wonderbaarlijk helemaal goed gekomen.
Door zwemles heeft hij de afgelopen maanden helaas wel weer een oorontsteking opgelopen, maar niet zoals voorheen.
Mentaal heeft hij het laatste jaar heel veel ingehaald. Hij is nu 7 jaar en loopt mentaal ongeveer een jaartje achter, maar voor dit alles was dat zeker 2 a 3 jaar. In het ziekenhuis hebben ze hem destijds het stempel ‘zwakbegaafd’ gegeven en ik moest er niet teveel van verwachten. Hij spreekt nu echter met hele zinnen, is goed van begrip en is veranderd in een vrolijk energiek mannetje. Van zwakbegaafdheid is absoluut geen sprake.
Mijn zoontje is het bewijs dat vaccinaties heel veel schade kunnen aanrichten en gelukkig dat we in zijn geval nog heel veel hebben kunnen herstellen. Maar sommige schade is onherstelbaar en ik hoop echt dat zijn verhaal mensen wakker zal schudden. We leven vandaag in een maatschappij met chronisch zieke kinderen en dat is niet normaal, ook al zeggen de dokters van wel. Ik ben dankbaar dat ik zoveel heb mogen leren de laatste jaren en ik zal echt de rest van mijn leven mensen blijven waarschuwen voor het leed dat ‘vaccinaties’ heet.
Moeder van Yasin