Toelichting: dit verslag werd opgetekend door de behandelende homeopate in overleg met de moeder. De genoemde behandeling met de DKTP/HIB nosode is het toedienen van de homeopathische verdunningen van het gegeven vaccin om daarmee de schade te herstellen.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Als ik Jesse voor het eerst zie is hij een half jaar oud. Hij kijkt wel naar me, maar hij lacht niet. Joyce, zijn moeder, vertelt, dat hij een reeks traumatische ervaringen achter de rug heeft. Jesse werd in de 38ste zwangerschapsweek via een keizersnede geboren. Na de geboorte moest hij in de couveuse. Er zat slijm in zijn longen en hij had moeite met ademhalen. Hij had een paarsige kleur. De eerste 24 uur dronk hij niet, ook plaste hij niet en hij had geen ontlasting. Hij sliep vooral, reageerde niet, was duf en slap. Zijn moeder had veel spuiten gehad bij de keizersnede. Jesse is 9 weken oud, als Joyce met hem naar het consultatie-bureau gaat. Ze wil met de arts overleggen, of Jesse al prikken moet krijgen na deze te vroege en moeilijke start. Voordat ze een antwoord krijgt heeft Jesse al een spuit in zijn beentje. Jesse reageert hierop met verkoudheid en oorpijn.
Doorgaan
Joyce heeft een slecht geweten, dat haar en Jesse dit overkomen is, maar ze denkt, dat ze nu niet meer kan stoppen met de vaccinaties. Als je daar eenmaal mee begint, moet je ook doorgaan, anders helpen ze niet, is haar verteld. Dus krijgt Jesse één en twee maanden later opnieuw DKTP/HIB injecties. Hij blijft verkouden, krijgt bronchitis en astma. Hij piept en rochelt tot hij opgenomen wordt in het ziekenhuis, omdat hij ook gaat spugen. Hij krijgt een maagonder-zoek, met een slangetje. Longfoto's tonen vergrote longen. In het ziekenhuis ligt hij alleen maar te krijsen, omdat hij het liefst op zijn buik slaapt en dat is gevaarlijk, dus dat mag niet. Hij wordt heel angstig en krabt zijn gezicht open. Hij verlaat het ziekenhuis met twee pompjes, blijft verkouden en krijgt nog een dubbele oorontsteking. Hij lacht niet meer en is heel onrustig.
Onder druk gezet
Na het eerste korreltje van de DKTP/HIB nosode begint Jesse op te knappen, hij wordt rustiger, begint te spelen, lacht weer en zijn verkoudheden verdwijnen.Toch zijn de problemen voor Jesse en Joyce niet voorbij, want Joyce laat Jesse - tegen haar geweten in- verder vaccineren, omdat ze zich onder druk gezet voelt door haar omgeving."Iedere goede moeder laat haar kind vaccineren, dus jij ook". Deze druk van de buitenwereld op ouders is een probleem, dat ik veel tegenkom. Je moet stevig in je schoenen staan om ervoor te kiezen om niet (verder) te gaan met vaccineren.